PANIE, CO MAM CZYNIĆ?

U progu mojego życia pytam:
Co mam czynić Panie?

To pytanie wciąż nie daje mi spokoju.
Marzę o tym, aby moje życie było wartościowe,
aby było spełnieniem moich młodzieńczych pragnień i nadziei.
Stworzyłeś mnie Boże na swój obraz i podobieństwo.

Pragnę całą swoją istotą kochać, służyć innym,
Iść tam gdzie jest smutek,
gdzie brak miłości,
gdzie panuje beznadzieja i brak sensu życia.
Panie, czy taka ma być droga mojego życia?
Podejmuję codzienną walkę z moją pychą, egoizmem,
z moim „zapominaniem” o sobie, o swoich sprawach.

Panie, czy Ty nie pragniesz przypadkiem mojego życia,
mojej miłości, moich zdolności,
mojego serca, które będzie kochać bezgranicznie szczególnie tych odepchniętych na
margines życia?
czy Ty przypadkiem nie pragniesz moich rąk, które podadzą kubek wody
potrzebującemu?
czy  Ty przypadkiem nie pragniesz moich stóp, które pójdą na krańce świata, aby
zanieść Twoją miłość niekochanym,
a także tym, co żyją blisko?

Obdarzyłeś mnie licznymi talentami, zdolnościami,  które pragnę pomnażać i
którymi pragnę dzielić się z całym światem…
Panie, te pytanie przewijają się w moim sercu i nie dają spokoju.
Panie, co mam czynić?
Wskaż mi drogę.
Daj łaskę rozeznania.
Czy to ja Panie?
Jeśli tak, to poślij mnie….

(s. Maria Hrynczyszyn)

Życie jest szansą, schwyć ją.
Życie jest radością, próbuj ją.
Życie jest snem, uczyń je prawdą.
Życie jest wyzwaniem, zmierz się z nim.
Życie jest obowiązkiem, wypełnij go.
Życie jest cenne, doceń je.
Życie jest bogactwem, strzeż go.
Życie jest miłością, ciesz się nią.
Życie jest tajemnicą, odkryj ją.
Życie jest obietnicą, spełnij ją.
Życie jest hymnem, wyśpiewaj go.
Życie jest walką, podejmij ją.
Życie jest tragedią, pojmij ją.
Życie jest przygodą, rzuć się w nią.
Życie jest szczęściem, zasłuż na nie.
Życie jest życiem, obroń je…

Matka Teresa z Kalkuty

CO MAM CZYNIĆ PANIE?

W młodym wieku często zadajesz sobie to pytanie….
Pytanie to wypisane jest na pierwszej stronie życia każdego młodego człowieka, który pragnie zrozumieć swe życie w świetle prawdy i własnego sumienia.
Bóg oświeca każdego młodego człowieka,
gdy staje przed tak poważnym pytaniem, aby mógł znaleźć właściwą odpowiedź.
Co mam czynić Panie?
U podstaw tego pytania leży inne istotne pytanie:
Jakiego rodzaju mężczyzną czy kobietą pragnę być? Jaki mam plan?
Koniecznym jest jednak, by ustawić to narzędzie, jakim, jest kierownictwo duchowe.
W 1Kor 2,14-15 objaśnione jest pojęcie „człowieka duchowego”:
to ten, kto otrzymał Ducha Chrystusa;
„człowiek zmysłowy” – to człowiek pozostawiony wyłącznie możliwościom natury”.
W Biblii powołanie wyraża się w ciągłych apelach do słuchania słowa Pana,
do zachowania Jego przykazań.
Wszystko to domaga się odpowiedzi, wolności wyboru.
Wolność to odpowiedzialność.
Ona nie kieruje się pragnieniami, ale świadomością, że jest się powołanym, potrzebnym.