Czcigodny Rudolf Komorek

Data urodzenia: 11 października 1890
Data śmierci: 11 grudnia 1949

Ogłoszony Czcigodnym: 1995

Urodził się 11 października 1890 r. w Bielsku. Był trzecim z siedmiorga dzieci Jana z zawodu kowala i Agnieszki z domu Gach. Mając 19 lat, wstąpił do seminarium w Widnawie, należącym do archidiecezji wrocławskiej.

W 1913 r., mając 23 lata, otrzymał święcenia kapłańskie. Pierwszy rok jego kapłańskiej posługi przebiegł wśród mieszkających wokół Bielska rolników.

Kiedy w 1914 r. wybuchła pierwsza wojna światowa, a młodzi parafianie księdza Rudolfa zostali powołani do wojska, postanowił im towarzyszyć. Najpierw został kapelanem szpitali wojskowych w Krakowie, jednak w 1916 r. poprosił o przeniesienie na front. Służył w piechocie w Tyrolu. Gdy wojna dobiegła końca, razem z 300 000 żołnierzy austriackich dostał się do włoskiej niewoli.

Po wojnie pracował w Pogwizdowie, a następnie pod koniec 1919 r. został proboszczem we Frysztaku. W tym czasie zwrócił się z prośbą do kardynała Bertrama o pozwolenie na wstąpienie do Salezjanów. Na parafii pozostał do 1922 r. Żył bardzo ubogo. Po otrzymaniu miesięcznej pensji, rozdawał ją ubogim, których odwiedzał. Spał na twardej ławie okryty kocem. Jego konfesjonał otaczał zawsze tłum ludzi. Wszystkich traktował niezwykle uprzejmie. Szczególnie kochał dzieci.

W październiku 1922 roku, mając 32 lata, będąc już od 9 lat kapłanem rozpoczął nowicjat salezjański, zwracając się jednocześnie o pozwolenie na wyjazd na misje. Prośba księdza Rudolfa została rozpatrzona pozytywnie. W Turynie otrzymał krzyż misyjny rąk księdza generała Filipa Rinaldiego. 27 listopada 1924 r. dotarł do Rio de Janeiro. Tam został skierowany do pracy wśród Polonii w San Feliciano w stanie Rio Grande do Sul. W czerwcu 1936 r. ks. inspektor postanowił posłać księdza Rudolfa do seminarium w Lavrinhas jako spowiednika.

W styczniu 1941 r. stan zdrowia księdza Rudolfa zaczął budzić obawy przełożonych: męczył go nieustanny kaszel. Lekarz stwierdził zaawansowaną gruźlicę obu płuc. Choć sam chory nadal pracował cały dzień w kościele, w przytułku dla starców. Wielu zatwardziałych grzeszników umierało otrzymując Najświętszy Sakrament od santo padre  – „świętego kapłana”. W Sao Jose dos Campos spędził dziewięć lat. Każdy dzień zbliżał go do wieczności. Prosił, aby leki przeznaczone dla niego oddawano ubogim.

Zmarł 11 grudnia 1949 r. W roku 1995 przez papieża Jana Pawła II, ks. Rudolf Komorek został podniesiony do godności Czcigodnego Sługi Bożego.

Szczególnym miejscem kultu Czcigodnego Sługi Bożego Rudolfa Komorka jest São Paulo.

(opr. w oparciu o – janbosko.esalezjanie.pl – Kompendium Księdza Bosko: ks. Stanisław Szmidt, Magazyn Don Bosko nr 10/2002)