Czcigodny Francesco Convertini

Data urodzenia: 29 sierpnia 1898
Data śmierci: 11 lutego 1976

Ogłoszony Czcigodnym: 20 stycznia 2017

Urodził się 29 sierpnia 1898 roku w ubogiej wieśniaczej rodzinie w włoskiej miejscowości Puglii.

Kiedy wybuchała I wojna światowa został powołany do wojska. 11 miesięcy przebywał w niewoli na terenach Węgier, a następnie odbył trzy lata ochotniczej służby w oddziale strzegącym skarbu państwa. Jako strażnik dostał się do Turynu, gdzie spotkał się z Salezjanami i gdzie pamięć o św. Janie Bosko była bardzo żywa.

Po spotkaniu w Turynie z ks. Angelo Amadei i rozmowie z nim zadecydował, że zostanie misjonarzem. Krzyż misyjny otrzymał z rąk ks. Filipa Rinaldiego. Wyjechał na misje do Indii w styczniu 1927 roku pozostawiając swój rodzinny dom, ukochaną dziewczynę o imieniu Palimina i ojczyznę.

Pracę rozpoczął w niewielkim miasteczku w Szilang, a następnie w jeszcze bardziej zapomnianej przez wszystkich miejscowości Riliang, gdzie znajdowała się szkoła salezjańska o profilu rolniczym. W tym czasie Franciszek odbył nowicjat, uczył się filozofii i teologii. Mając 34 lata złożył wieczyste śluby zakonne  i 29 czerwca 1935 roku został wyświęcony na kapłana.

W nauce była zawsze słabym uczniem; nigdy nie nauczył się języka bengalskiego, ale był jedynym misjonarzem, który mógł wejść do domu hinduistów czy muzułmanów. Miał przydomek „człowiek Boży”. Kochali go ludzie bardzo biedni, nawet ci, którzy nie byli chrześcijanami.

Ks. Franciszek tak bardzo pokochał Indie, że w roku 1950 poprosił o obywatelstwo swej drugiej ojczyzny. Był stale w drodze, wędrując od wioski do wioski: na koniu, na rowerze albo pieszo, jedynie z plecakiem na ramionach, ponieważ w ten sposób mógł spotykać wielu ludzi i mówić im o Chrystusie. Intensywna praca, długie godziny w drodze bardzo wyczerpywały jego organizm. Bóle serca często dawały o sobie znać.

Przełożeni w 1974 roku wysłali go na wypoczynek do Włoch. W związku z atakiem serca przebywał w szpitalu w Turynie w Cottolengo, gdzie dzięki fachowej opiece lekarskiej powrócił do sił, ale nie do całkowitego zdrowia. Miał zakaz wyjazdu na misje, ale jego tęsknota za drugą ojczyną – Indiami i ludźmi biednymi, których bardzo pokochał – była silniejsza.

Po powrocie do Indii ks. Franciszek Convertini umiera 11 lutego 1976 roku w święto objawień Matki Bożej, której był bezgranicznie oddany. Po jego śmierci ludzie wszystkich religii i kast opłakiwali ks. Franciszka. Na pogrzebie były tłumy ludzi. Wszystkie ulice miasta Krishnagar były zapełnione ludźmi. Za jego życia wszyscy uważali go za człowieka świętego. Jego ciało spoczywa obok katedry w Krishnagar w ogrodzie.

W dniu 20 stycznia 2017 papież Franciszek przyjął na audiencji kard. Angelo Amato, salezjanina, prefekta Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, w czasie której Ojciec Święty upoważnił Kongregację do promulgacji dekretów dotyczących heroiczności cnót Sług Bożych: Francesco Convertiniego i José Vecha Vandora, kapłanów z Towarzystwa św. Franciszka Salezego.

W przypadku ks. Convertiniego, zostało przeprowadzone dochodzenie diecezjalne, pod kierunkiem kurii biskupiej w Krishnagar, w Indiach, w okresie 12 grudnia 1997 roku – 20 czerwca 2005 roku, które zostało przyjęte przez Kongregację ds. Kanonizacyjnych dekretem z dnia 19 czerwca 2006 r. Po przygotowaniu Positio, dyskutowano, zgodnie z wymogiem procedury, nad heroicznością cnót sługi Bożego. W dniu 11 listopada 2015 r. odbyło się specjalne zgromadzenie teologów Kongregacji, a 10 stycznia 2017 r. – zwyczajna sesja kardynałów i biskupów; oba gremia wydały pozytywną opinię.

Ogłoszenie kogoś czcigodnym sługą Bożym przez Kościół oznacza, iż ten w heroiczny sposób praktykował cnoty teologalne: wiary, nadziei i miłości zarówno względem Boga jak i bliźniego, a także cnoty kardynalne roztropności, sprawiedliwości, wstrzemięźliwości i męstwa oraz cnoty z nimi złączone.

(opr. w oparciu o – „Święci, błogosławieni, Słudzy Boży Rodziny salezjańskiej – ks. Stanisław Szmidt – Wyd. salezjańskie 1997,s.259
oraz – http://www.infoans.org/pl/?option=com_k2&view=item&id=2523)