Sługa Boży bp Antonio de Almeida Lustosa

Data urodzenia: 11 lutego 1886
Data śmierci: 14 sierpnia 1974

Zakończenie procesu beatyfikacyjnego
na szczeblu diecezjalnym: 14 sierpnia 2001

Urodził się 11 lutego 1886 roku w rodzinie głęboko religijnej. Mając 16 lat Antonio uczęszczał do szkoły salezjańskiej. Trzy lata później rozpoczął nowicjat u Salezjanów w Lorena. W 26 roku życia przyjął święcenia kapłańskie, a rok później Przełożeni zlecili mu funkcję formowania nowicjuszy jako mistrz nowicjatu. Następnie został dyrektorem i ojcem duchowym aspirantów, studentów teologii, filozofii i koadiutorów pracujących w drukarni.

Ks. Antonio odznaczał się dobrocią, życzliwością, wielką pogoda ducha, ale też prowadził głębokie życie wewnętrzne. Był też człowiekiem bardzo ubogim.

Kiedy miał 39 lat na prośbę władz kościelnych został biskupem. Konsekracja odbyła się 11 lutego 1925 roku. Był to dzień jego urodzin.

Została mu przydzielona diecezja ze stolicą Uberada, która graniczy z Boliwią i którą zamieszkiwali rolnicy. Potem został przeniesiony do Corrumbà do Mato Grosso, a następnie została mu powierzona archidiecezja w Fortaleza. W stolicy Ceará pracował dla tamtejszej bardzo biednej ludności 22 lata wprowadzając w życie motto ks. Bosko: „Daj mi duszę…”

Ks. bp. Antonio był bardzo wrażliwy na krzywdę człowieka. Troszczył się też o dobro duchowe swoich diecezjan. Za jego czasów powstało wiele przychodni w celu leczenia chorych i cierpiących, których było bardzo wielu; powstawały stołówki dla ubogich, aby ratować ich życie od śmierci głodowej. Do pracy wśród biednych ks. biskup zaprosił też Siostry Miłosierdzia.

Powstało wówczas wiele szkół, które pozwalały tysiącom młodych z ulicy wyjść z analfabetyzmu. Zajmował się też problemem rolników na wsiach, aby podnieść ich życie z biedy i nędzy. Nie zaniedbując pracy duszpasterskiej założył Niższe Seminarium Duchowne, Sanktuarium ku czci Matki Bożej Fatimskiej oraz rozgłośnię radiową.

Na jego prośbę w wieku 77 lat został zwolniony z obowiązków biskupich.

Zmarł mając 88 lat, 14 sierpnia 1974 roku w domu salezjańskim w Carpina. Jest pochowany w katedrze w Fortaleza.

W testamencie napisał: „Nie mam nic”. Do końca służył Bogu, drugiemu człowiekowi modlitwą i ofiarą z życia, którą składał codziennie na ołtarzu Pana.