W dniach 27-29 grudnia 2024 r. w Częstochowie odbyło się spotkanie Sióstr Junioratek i Neowieczystek obu polskich Inspektorii. Spotkanie szczególne, ponieważ u progu rozpoczynającego się Jubileuszowego Roku 2025, dlatego tematem przewodnim całego spotkania formacyjnego był cytat z Listu św. Pawła do Rzymian „A nadzieja zawieść nie może”.
W piątek, po przyjeździe do częstochowskiej wspólnoty, siostry przy podwieczorkowej herbacie uczestniczyły we wprowadzeniu w temat spotkania, który przybliżyła s. Anna Jaskółka. Mówiąc o specyfice roku jubileuszowego, zakreśliła siostrom istotę tego czasu oraz potrzebę otwartości na dary, którymi Bóg obdarza w czasie tego roku. Kolejnym punktem dnia była wspólna modlitwa w czasie Eucharystii w Dolinie Miłosierdzia, która pozwoliła zawiązać wspólnotę przy stole Eucharystycznym. Ostatnim punktem tego dnia było słówko s. Iwony Szymanik, która w krótkim słowie, nawiązując do Biblii oraz własnego doświadczenia, podzieliła się spojrzeniem na nadzieję w kontekście życia wspólnotowego, stawiając siostrom pytanie: jak stawać się świadkiem nadziei i „kwitnącym migdałowcem” we wspólnotach, w których siostry są najmłodszymi gałązkami.
Sobotny dzień rozpoczęła wspólna modlitwa przez obrazem Jasnogórskiej Pani, której siostry zawierzyły Inspektorie, wspólnoty i dzieła, w których siostry wzrastają. Po porannej modlitwie, w jubileuszowe rozważanie nad Słowem, wprowadziła siostry s. Dorota Chwiła, która omawiając biblijną „nadzieję” poprzez nawiązanie do hebrajskich słów ją określającą, otworzyła siostry na semickie rozumienie biblijne. Rozważania nad biblijnym fragmentem z Listu św. Pawła do Rzymian zostały kontynuowane w czasie Adoracji, w czasie której siostry spotkały się z Największą Nadzieją, jaką jest Bóg ukryty w kawałku chleba. Kolejnym punktem dnia było spotkanie z s. Kingą Adamiak, która dzieląc się swoim doświadczeniem z udziału w wakacyjnym Synodzie Młodych w Turynie, mówiła jak „wyrażać miłość, która nigdy nie traci nadziei”. Angażując siostry do warsztatowej pracy, s. Kinga przekazała w przystępny sposób treści wypracowane i spisane jako „Dokument końcowy Synodu Młodych” oraz „Dekalog FMA i SDB”. Pytanie nieustannie powtarzane przez s. Kingę „Jakie marzenie ma Bóg”, stanowiło doskonałą klamrę między treściami które siostry słyszały a czasem spędzonym na modlitwie, która dawała możliwość wsłuchanie się w odpowiedź, jakiej udzielał Bóg. Popołudnie było czasem na siostrzane rozmowy, świętowanie i celebrowanie więzi siostrzanych poprzez rozmowy z s. Inspektorką, wspólne kolędowanie czy przeżywanie rekreacji, w której neoprofeski zostały oficjalnie „włączone” w grono junioratek, a siostry neowieczystki – pożegnane. Ważnym momentem tego dnia było słówko s. Inspektorki Anny Szczęsnej, która zaproponowała spojrzenie na nadzieję oczami Maryi, która jako Matka i Oblubienica Jezusa uczy, jak odnajdywać w sobie nadzieje. Dzień, niczym klamra, spięła modlitwa przez obrazem Jasnogórskim, gdzie Siostry z innymi wiernymi powtarzały Maryi „Jestem, pamiętam, czuwam”.
Ostatni dzień siostrzanego spotkania, był dniem zawierzenia oraz podsumowania i podzielenia się tym, co poruszyło siostrzane serca. W czasie celebracji przygotowanej przez s. Wiolettę Reniec, siostry zawierzyły swoje życie oraz wspólnoty Bogu, pragnąc zakotwiczenia w nadziei, stając się jednocześnie jej świadkami. Dziękując sobie za spotkanie, siostry podkreślały wartość tematu, który był podjęty, piękno siostrzanego spotkania i czasu spędzonego ze sobą oraz tego, że całe spotkanie było „zbudowane” na darach i talentach sióstr naszych Inspektorii, które wzięły odpowiedzialność za konferencje przygotowane dla sióstr.
s. Angelika Piechocka
