Drogie Siostry, zwracam się do Was z radością, aby Wam przekazać temat Święta Wdzięczności, który pozwoli nam odczuć jeszcze większą komunię z całym Zgromadzeniem, żywym i działającym na pięciu kontynentach.
Zawsze warto pamiętać, że to święto jest typową salezjańską tradycją, której początki sięgają 1849 roku, kiedy to w Oratorium na Valdocco, w Turynie, chłopcy postanowili uroczyściej świętować imieniny księdza Bosko. Dwaj z nich, choć ubodzy, zrobili składkę ze swoich drobnych oszczędności i kupili dwa srebrne serca, aby je podarować swemu ojcu i przyjacielowi. Był to dzień wzruszający dla wszystkich, a zwłaszcza dla księdza Bosko, który był zaskoczony kreatywnością i miłością okazaną przez jego „łobuzów” (por. MB III 534-535). Tak powstał piękny zwyczaj, co roku oczekiwany i przygotowywany z radością i troską.
Praktyka trafiła następnie do Mornese, gdzie matka Mazzarello, pokorna i unikająca jakichkolwiek względów wobec własnej osoby, od samego księdza Bosko nauczyła się wychowawczego znaczenia tej celebracji.
Dziś Święto Wdzięczności jest dla nas, dla wspólnoty wychowawczej, oczekiwanym spotkaniem, podczas którego możemy razem dziękować Panu za każdą siostrę, za chłopców i dziewczęta, za tych, którzy dzielą z nami misję wychowawczą.
Przede wszystkim pragniemy okazać miłość i wdzięczność naszej Matce, która jest węzłem komunii i centrum jedności (K 116), za jej niestrudzone oddawanie siebie, za to, że jest znakiem miłości Ojca, przewodniczką, która mądrze i odważnie kieruje drogami Zgromadzenia.
W tym roku święto będzie celebrowane 26 kwietnia 2019 roku w Bellflower w Kalifornii w Inspektorii Maryi Niepokalanej w Stanach Zjednoczonych.
Zaproponowany przez nasze siostry temat pochodzi z epitafium znajdującego się u podstawy Statuy Wolności, symbolu ludu Stanów Zjednoczonych:
Dajcie mi swych znękanych, biednych, cierpiących tłumy, ściśniętych jeden przy drugim, ogromnie pragnące oddychać swobodnie (Emma Lazarus).
Stany Zjednoczone Ameryki narodziły się z połączenia i spotkania wielu imigrantów, którzy razem stworzyli nową cywilizację.
Imigracja jest rzeczywistością właściwą naszym czasom i jest dla nas jako Córek Maryi Wspomożycielki wyzwaniem o silnych walorach wychowawczych. Poprzez naszą misję jesteśmy powołane do rozwijania w młodych kultury spotkania, relacji międzyludzkich, akceptacji w poszanowaniu praw wszystkich i ludzkiej godności, rozbijania murów i budowania mostów.
Są w historia smutne stronice, które mówią o cierpieniu z powodu marginalizacji i eliminacji rdzennych Amerykanów, jedynych mieszkańców sprzed kolonizacji europejskiej. Do ich cierpienia doszło to, które stało się udziałem tysięcy ludzi pochodzących z Afryki, schwytanych i zmuszonych do niewolnictwa.
Ale w tej historii są również jasne strony, które mówią o przyjęciu udzielonym przybyszom z Południa, z Meksyku, z Ameryki Środkowej, z Azji i z Europy, uciekającym przed prześladowaniami, nędzą. Szukali wolności i lepszych możliwości życiowych. Od powstania tego narodu aż do dzisiaj miliony ludzi ryzykowały życiem, przekraczając oceany, kraje, granice i mosty, by dostać się do Stanów Zjednoczonych, mimo że musiały stawić czoła presji politycznej, dyskryminacji i przemocy.
To jest kraj, który przyjął rodziny z całego świata. Ukształtowały ten naród razem, szanując różnorodność kulturową. Na przestrzeni czasu pokazano, że jest możliwe społeczeństwo sprawiedliwe i braterskie i może stać się alternatywą dla zamykania granic, budowania murów.
Hasło wybrane na Święto Wdzięczności brzmi: „Tobie je powierzam”
Ono sprawia, że w naszych sercach odzywa się zadanie dane Marii Dominice Mazzarello, wezwanie do zasiewania nadziei i zaufania w sercach dorosłych i młodych, szczególnie tych najuboższych i najsłabszych.
Nasze siostry z Inspektorii Maryi Niepokalanej (SUO) przedstawiają następującą interpretację logo, które zostało wybrane na święto:
Maryja Wspomożycielka zbiera wszystkich swoich synów i córki pod płaszcz Matki.
Obraz przenosi nas do początków Zgromadzenia, kiedy to w Mornese, w godzinie niepewnej przyszłości, Maria Dominika, idąc drogą, ma tajemniczą wizję: widzi duży budynek i wiele dziewcząt biegających po dziedzińcu, oraz słyszy głos, który mówi do niej: „Tobie je powierzam”. Tymi słowami Maryja powierza Maìn misję bycia jak Ona „wspomożycielką”, przede wszystkim wśród dziewcząt (K 4).
Obecność Maryi jest zawsze czujna i aktywna, także w naszym życiu. To ona towarzyszy naszej drodze, naszej misji, stale „przechadza się” po naszych domach, dodaje nam odwagi, podtrzymuje wierność i nadzieję, pomaga nam przezwyciężać słabości i trudności. Uczy nas być wspomożycielkami, które towarzyszą młodzieży w odkrywaniu Bożego planu w swoim życiu.
Statua Wolności. Historycznie ta statua symbolizuje wolność w najszerszym tego słowa znaczeniu. Siedem punktów korony przedstawia zarówno siedem kontynentów, jak i siedem oceanów świata. U podstawy posągu, niewidocznej w logo, znajduje się zerwany łańcuch i inne łańcuchy symbolizujące ucisk i niewolę.
Lady Liberty to neoklasycystyczna, miedziana rzeźba, znajdująca się na wyspie Liberty w Nowym Jorku. Została podarowana przez Francję obywatelom Stanów Zjednoczonych. Jej pełna nazwa to „Wolność Opromieniająca Świat”. Symbolizuje powszechne pragnienie praw człowieka i jest pierwszą ikoną, jaką imigranci drugiej połowy XIX wieku zobaczyli, kiedy przybyli do portu w Nowym Jorku. Ten symbol wolności witał ludzi z każdego narodu, szukających lepszych warunków dla swoich rodzin, a także życia swoją wiarą w wolności. Jak potwierdza historia, Ameryka jest domem dla narodów. Przez dwa stulecia mężczyźni, kobiety i dzieci z różnych narodów świata pomagały budować ten naród swoim niepowtarzalnym darem myśli i człowieczeństwa, tradycjami własnej kultury i ciężkiej pracy.
Wśród tych imigrantów było cztery bardzo młode FMA, które wyjechały do Ameryki 24 czerwca 1908 r. Ich podróż trwała trzy tygodnie, zanim zostały w końcu przyjęte przez majestatyczną postać Lady Liberty.
Most: Golden Gate Bridge [Most nad Złotymi Wrotami]. Wielu uważa, że nazwa mostu pochodzi od jego zabarwienia, ale tak nie jest. Pochodzi od Cieśniny Złotej, która łączy Pacyfik z Zatoką San Francisco. Kiedy kapitan John C. Fremont zobaczył ją około 1846 roku, nazwał ją po grecku Chrysopylae lub Golden Gate, ponieważ przypominała mu Most Bosforski w dzisiejszym Stambule, tzw. „Złoty Róg”. Kolor mostu Golden Gate ma pomarańczowy odcień o nazwie „Międzynarodowa pomarańcza” i symbolizuje połączenie między wieloma narodami.
Tłumy znękanych i cierpiących, ściśniętych jeden przy drugim, wskazują drogę ludzkości: cały rodzaj ludzki jest w drodze do lepszego życia, czy to na ziemi, czy w wewnętrznej wędrówce do poznania Bożego planu w swoim życiu. Postaci FMA, widziane od tyłu, przypominają cechę naszej misji, towarzyszenie chłopcom i dziewczętom. Ludzie, którzy idą obok siebie, przywołują tłumy znękanych i cierpiących z wiersza Emmy Lazarus, umieszczonego u podstawy Statuy Wolności.
Emma Lazarus, Nowy Kolos Rodyjski
Nie niczym grecki gigant ze spiżu odlany,
Ze stopami po obu stronach morskiej toni,
Młoda, mocna kobieta, trzymająca w dłoni
Pochodnię, stanie dumnie u portowej bramy.
A światło jej pochodni to piorun schwytany,
Ucieczka Uciśnionych jej imię, bo chroni.
Głosi ona gościnę wszystkim, co pogoni
Uszli i przybywają do krain nieznanych.
„Stare kraje, swą dawną zachowajcie chwałę” –
Wykrzykuje bez przerwy niemymi wargami –
„Dajcie mi tylko swoich biednych tłumy całe,
Obejmę ich gościnnie mymi ramionami.
Przyślijcie mi bezdomnych gromady niemałe,
Dla nich podnoszę lampę nad portu wodami.”
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)
Kula ziemska wyraża misyjny impuls, powołanie do zaniesienia całemu światu miłości Chrystusa Dobrego Pasterza. „Wymiar misyjny – będący istotnym elementem tożsamości Zgromadzenia i wyrazem jego uniwersalności – jest obecny w naszej historii od samych początków” (K 75).
Jako pogłębienie tematu zostały wskazane następujące odniesienia: A Król im odpowie: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40).
„…abyście naprawdę mogły przyoblec się w Ducha naszego dobrego Jezusa i w ten sposób czynić wiele dobra dla nas samych i dla kochanych bliźnich tak bardzo potrzebujących pomocy” (Listy Matki Mazzarello, 26.4).
Nasze siostry z amerykańskiej Inspektorii Maryi Niepokalanej proponują życie słowem Jezusa, szczególnie ważnym w dzisiejszej rzeczywistości, gdy wielu z naszych braci i sióstr opuszcza swój kraj w poszukiwaniu lepszej przyszłości. Możemy się zobowiązać do:
- pielęgnowania większej wrażliwości na sytuację świata, wychowując siebie i innych do przyjęcia najuboższych i najsłabszych, którzy proszą nas, abyśmy patrzyli na rzeczywistość poprzez ich zmagania, lęki i marzenia;
- okazywania zaufania, szacunku i uznania dla wyjątkowego skarbu, jakim jest każda osoba, i jaki odkrywamy w siostrach we wspólnocie, w młodych i w każdej osobie, którą spotykamy.
Na znak komunii każda Inspektoria jest zaproszona do przygotowania jednego slajdu w Power Point, przedstawiającego swoją wspólnotę wychowawczą na moście czy z mostem w tle, jako wyraz znaczącego doświadczenia apostolskiej obecności wśród migrantów. (…)
Informacje na temat Inspektorii można znaleźć na stronie internetowej Zgromadzenia FMA. (…)
Maryi Niepokalanej, potężnej Wspomożycielce, Matce i Mistrzyni, prawdziwej Przełożonej naszego Zgromadzenia, powierzamy życie i misję naszej Matki, do której już teraz chcemy dotrzeć z naszym chóralnym dziękuję i z naszą wdzięczną modlitwą.
Pozdrawiam was w jej imieniu i sióstr z Rady. Trwajmy w modlitwie o powołania, o pokój dla całej ludzkości i dla naszych sióstr, które żyją w krajach zranionych i dotkniętych wojną i przemocą, dzieląc lęki, cierpienia, nadzieje tak wielu ludzi.
Z miłością i wdzięcznością Siostra Chiara Cazzuola, Wikaria Generalna
Rzym, 11 lutego 2019 r.
