9 lutego przypada liturgiczne wspomnienie bł. Eusebii Palomino, Córki Maryi Wspomożycielki pochodzącej z Hiszpanii (1899-1935), beatyfikowanej w Rzymie przez papieża Jana Pawła II 25 kwietnia 2004 r. W tym roku przypada również sto lat, od kiedy wybrała salezjańskie życie zakonne młoda Euzebia, co miało miejsce w 1921 roku.
Euzebia Palomino urodziła się 15 grudnia 1899 r. w wielodzietnej rodzinie w Cantalpino w Hiszpanii. Jej rodzice Juana Yenes i Agostino byli ludźmi bardzo ubogimi. Utrzymywali się z pracy najemnej ojca, a gdy nie starczało pieniędzy i jedzenia, musieli żebrać u bogatych rolników. Mimo tych doświadczeń rodzina Palomino należała do wyróżniających się wiarą i pobożnością. Dzięki religijnemu wychowaniu wyniesionemu z rodzinnego domu ośmioletnia Euzebia bardzo głęboko przeżyła uroczystość I Komunii Świętej. W tym dniu oddała całe swoje życie Jezusowi.
Bieda spowodowała, że w wieku 12 zaledwie lat opuściła dom rodzinny i udała się wraz ze swoją siostrą do Salamanki w poszukiwaniu pracy. Znalazła tu zajęcie w charakterze pomocy domowej. Tu także poznała Córki Maryi Wspomożycielki.
W dniu 5 sierpnia 1922 r. Euzebia rozpoczęła nowicjat. Po dwóch latach formacji złożyła śluby zakonne i została skierowana do domu w Valverde del Camino. Do jej obowiązków należała praca w kuchni, na furcie i w ogrodzie oraz opieka nad małymi dziećmi w Oratorium. W całej okolicy słynęła z uczynności. Ludzie przychodzili do niej po radę, prosili o modlitwę. Siostra Euzebia szczególnie ukochała nabożeństwo Drogi Krzyżowej i do Najświętszej Maryi Panny.
Opowiada się o wielu niezwykłych wydarzeniach związanych z jej życiem. Jak Ksiądz Bosko otrzymała od Pana dar proroctwa; przepowiedziała hiszpańską wojnę domową i ofiarowała się za Hiszpanię. Przed swoją śmiercią, w 1935 roku, miała momenty ekstazy i wizji
