W 1922 r. Zgromadzenie obchodziło złoty jubileusz istnienia. Dla jego uczczenia zostało przygotowanych 5 ekspedycji misyjnych. Jedna z nich 6-osobowa została wysłana do Polski, na czele stała doświadczona s. Laura Meozzi ( dziś Czcigodna) . W skład 6-osobowej grupy wchodziły 3 Włoszki i 3 Polki, które wstąpiły do Zgromadzenia przed 1922 .
Siostry przyjechały do Polski 5 listopada i zatrzymały się gościnnie w u Księży Salezjanów w Oświęcimiu, a 7 listopada udały się na tereny (północno – wschodnie) do Różanegostoku. Pierwszy ośrodek opiekuńczo -wychowawczy dla sierot powojennych ok.70 został otwarty 17 maja 1923 r.
W okresie międzywojennym 1923 – 1939 było 101 sióstr i 9 domów, siostry prowadziły zakłady opiekuńczo-wychowawcze, szkoły podstawowe, szkoły średnie, zawodowe, oratoria, internaty, Stowarzyszenia młodzieżowe, pogotowia opiekuńcze dla dzieci bezdomnych.
Siostry działalnością wychowawczo-oświatową obejmowały tysiące dzieci i młodzieży. II Wojna Światowa zdezorganizowała rozwój Zgromadzenia w Polsce.
W czasie II wojny światowej polskie salezjanki musiały się rozproszyć, a po wojnie ograniczyć działalność do pracy katechetycznej. Podjęły wówczas, a dokładnie w 1946 r., pracę m.in. w Połczynie-Zdroju, na terenie Pomorza Zachodniego, kilka lat później w pobliskim Czaplinku.
W 1982 r. na skutek wzrostu liczby sióstr powstały dwie Inspektorie, które po roku 1989 rozszerzyły działalność zgromadzenia w Polsce o działalność wychowawczą. W 2008 r. w Polsce pracowało ok. 500 salezjanek.
Siostry Salezjanki dążą do świętości w zwykłej codzienności. Ich duchowość cechuje się atmosferą domu – wspólnoty: pełną radości, gorliwości, zapału w pracy apostolskiej, ducha poświęcenia w myśl hasła zgromadzenia: daj mi dusze, resztę zabierz. Ważną cechą jest także misyjność, czyli postawa gotowości służenia w każdym miejscu na ziemi.
Centrum dnia sióstr jest Eucharystia, a sercem klasztoru Chrystus obecny w tabernakulum. W zgromadzeniu obecna jest praktyka częstego, krótkiego odwiedzania Jezusa Eucharystycznego. Poza czasem Mszy Świętej Salezjanki gromadzą się w połowie każdego dnia na modlitwie przed Najświętszym Sakramentem. Modlą się także Liturgią Godzin, praktykują codzienne półgodzinne rozmyślanie oraz lekturę tekstów o treściach ascetycznych. W swoich modlitwach polecają Ojca Świętego i Kościół i jego pasterzy.
Zgromadzenie oddane jest pod opiekę Maryi Wspomożycielki, która otaczana jest przez siostry szczególną czcią. Patronami wspólnoty są również: św. Józef, św. Franciszek Salezy oraz św. Teresa z Avila.
Salezjanki zajmują się dziełem wychowania chrześcijańskiego, zgodnie z systemem prewencyjnym św. Jana Bosko. Działalność jest więc ukierunkowana na dzieci i młodzież. Obejmuje ona prowadzenie szkół różnego typu, przedszkoli, organizowanie zajęć pozaszkolnych, prowadzenie świetlic środowiskowych, oratoriów, grup formacyjnych. Ważne miejsce w apostolstwie zgromadzenia zajmuje katechizacja. Dla młodzieży ze środowisk marginesu społecznego tworzone są tzw. Domy Otwartych Drzwi, a dla dzieci pozbawionych opieki rodziców – rodzinne domy dziecka. Ponadto siostry pracują w instytucjach kościelnych i parafiach. Angażują się także w działalność misyjną.
(więcej: https://zakony-na-swiecie.blogspot.com/2013/11/salezjanki.html)
