Silny impuls misyjny, który charakteryzował Zgromadzenie od początku sprawił, że 14 listopada 1877 roku sześć młodych Córek Maryi Wspomożycielki, bez specjalnego przygotowania, wyjechało na misje: s. Aniela Valese (23 lata), s. Joanna Borgna (17 lat), s. Aniela Cassulo (25 lat), s. Aniela Denegri (17 lat), s. Teresa Gedda (24 lata), s. Teresa Mazzarello (17 lat).
Niektóre z nich zaledwie kilka tygodni wcześniej złożyły pierwsze śluby. Żadna nie miała ślubów wieczystych, ale wszystkie przypieczętowały w swoich sercach TAK Bogu na zawsze. TAK, które przełożyło się na odwagę, pogodne wyrzeczenie, radosną odpowiedź na misje ad gentes. TAK w pełni wierne, odzwierciedlające w najwyższym stopniu nasze salezjańskie: idę ja; Oto jestem. Poślij mnie!.
Dzisiaj jesteśmy wezwane, aby wyruszyć na nowo z odwagą apostolską naszych pierwszych misjonarek i aby zaprosić wielu młodych do wyruszenia z nami! „Razem z młodymi, misjonarki radości i nadziei”. Wyruszajmy z Maryją Wspomożycielką! Niech Pan nam błogosławi! – napisała w swoim Orędziu z skierowanym z Genui (skąd wyruszyły pierwsze misjonarki) do wszystkich Sióstr na całym świecie Matka Generalna s. Yvonne Reungoat.
Dziękuję Panu za to, że dziś, tak jak i wczoraj, kolejne misjonarki przemierzają oceany świata, aby świadczyć o Bogu i głosić Dobrą Nowinę, obecną w każdej rzeczywistości, kulturze, języku, ludzie i narodzie. Pomóż nam jeszcze bardziej poszerzać spojrzenie, aby sprostać potrzebom naszych braci i sióstr, doświadczających głodu i pragnienia Dobrej Nowiny życia i nadziei – s. Deretti Alaíde radna ds. Misji.
s. Maria Hrynczyszyn
