Franciszek Salezy (ur. 21 sierpnia 1567 r., zmarł 28 grudnia 1622 r.) był francuskim teologiem i filozofem, założycielem Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (siostry wizytki), biskupem Genewy. Został ogłoszony świętym i doktorem Kościoła. Jest autorem wielu tekstów z zakresu duchowości.
Jego życie jest bardzo bogate w różnorodne doświadczenia. W domu otrzymał głębokie katolickie wychowanie, a największy wpływ na jego życie wywarła matka, którą w przyszłym nauczaniu stawiał za wzór zjednoczenia człowieka z Bogiem wśród licznych zajęć dnia codziennego.
Studiował teologię i zagadnienia biblijne, a także uczył się języków: hebrajskiego i greckiego. Za namową ojca rozpoczął studia prawnicze, które miały mu otworzyć drogę do kariery urzędniczej. Ze względu na wystąpienia Kalwina owładnęły nim wątpliwości co do własnego zbawienia, które pokonał ofiarując swe życie Maryi.
Wbrew planom ojca i ku jego wielkiemu niezadowoleniu, w 1593 roku przyjął święcenia kapłańskie i natychmiast został mianowany rektorem katedry, co było najwyższym stanowiskiem w diecezji. W swojej pracy umacniał w wierze katolików i robił wszystko by odzyskać dla Chrystusa tych, którzy przeszli na kalwinizm. Znany jest z tego, że roznosił i rozlepiał ulotki – zwięzłe wyjaśnienia prawd wiary.
Miał dar nawiązywania kontaktu z ludźmi prostymi, umiał przekonać ich do swoich racji, a każde spotkanie z drugim człowiekiem okraszał humorem. Był z natury popędliwy i skory do wybuchów. Jednakże długoletnią pracą nad sobą potrafił zdobyć się na tyle słodyczy i dobroci, że przyrównywano go do samego Chrystusa.
Jest patronem katolickich dziennikarzy, poetów i… osób niesłyszących – podczas swojego życia dopracował i rozwinął język migowy. Ks. Bosko wybrał go patronem salezjanek i salezjanów.
Z okazji liturgicznego wspomnienia św. Franciszka Salezego Papież Franciszek ogłosił Orędzie na 55. Światowy Dzień Środków Przekazu (GCMS). Tekst dostępny tutaj:
